Treinleven

Iedereen kent het wel: het treinleven. Er gebeuren soms de meest hilarische, opmerkelijke en ook serieuze dingen in de trein. Althans, ik ben regelmatig getuige van ‘live optredens’. Iemand die het perron rennend doorkruist en vervolgens zijn hele hebben en houden over de grond strooit. Gevolg: allerlei papieren die de wijde wereld intrekken. Of iemand die gehaast zijn OV-chipkaart voor de in- en uitcheckpaal zwaait (en blijft zwaaien). Joh, een boek zwaai je toch ook niet continu voor je ogen als je aan het lezen bent?! Enfin, vrijdag de dertiende was het voor mij weer tijd om het treinleven te betreden. Lees je mee?

Een onderzoeksmeeting in Amsterdam. Om 9.00 uur! Aangezien ik aan de andere kant van het land woon, ging mijn wekker om 5.15 uur. Ik draai me nog even een kwartiertje om. Sorry hoor, maar het is gewoon nog nacht. Rond 6.15 uur ben ik ein-de-lijk enigszins representatief. Op mijn bad hair day en vreselijke wallen na… Ik kijk door het keukenraam naar buiten en zie dat mijn auto zich onder een dunne laag ijs begeeft. Hè, bah. Gelukkig hoef ik pas om half zeven te vertrekken en dus zet ik mijn mini Ferrari (lees: rode Lupo) alvast op standje Hawaï. Nee, zó vroeg opstaan is echt helemaal niets voor mij! Op naar het station, waar het treinleven kan beginnen. Sommige gesprekken zijn interessant om op te vangen. Andere gesprekken wil ik liever niet horen. Lang leve oordopjes!

Jeetje, wat zijn er belachelijk veel mensen rond dit tijdstip op het station. Gewapend met een tijdschrift in mijn tas – en de oordopjes, ha! – betreed ik de trein. Samen met een studente zit ik in een vierzits. We hebben allebei spullen op de stoel naast ons liggen. Ik, die vooruit reis, heb enkel een tas naast mij liggen. De studente, die achteruit reist, heeft naast een tas ook een laptoptas op de stoel naast haar en een koffer voor de betreffende stoel staan. Hoe dichter de trein bij Arnhem komt, hoe drukker het wordt. Er komt een vrouw de trein in. Ze laat blijken dat ze bij ons wilt zitten. Geen probleem! Ik verplaats mijn tas naar mijn schoot in de verwachting dat ze naast mij gaat zitten. De meeste reizigers geven namelijk voorkeur aan vooruit reizen. Deze vrouw duidelijk niet. “O, ik zou graag dáár willen zitten”, ze wijst naar de stoel naast de studente. Het gevolg: een complete volksverhuizing van tassen en een koffer. Deed ze dat nou om te pesten? Enfin, ze pakt een super tof haakwerkje uit haar tas. O ja, daar wilde ik ook eens mee beginnen. Net als 100.000 andere dingen!

Tijd voor een overstap in Arnhem. Ik vergat bijna mijn geliefde waterfles… In de volgende trein zitten twee meiden en een jongen ontzettend te lachen. En niet voor niks. Er worden allerlei hilarische en de meest logische feitjes over en weer gedeeld. De één nog droger dan de ander. Ik kan hier ontzettend van genieten en gniffel stiekem met ze mee. Wist je bijvoorbeeld…
♥     Wat de herkomst van B1 en B2 uit Bassie & Adriaan is? Juist ja, Boef 1 en Boef 2. Simpeler kan niet! Ik wist het niet. Jullie?
♥     Dat een rompertje zo heet vanwege het feit dat het de romp van een baby bedekt? Logisch, maar nooit bij stil gestaan.
♥     En wat dacht je van deze: een mountainbike heet ‘mountainbike’ vanwege de doelstelling dat het geschikt zou zijn voor in de bergen. Yay, dat wist ik!
Helaas heb ik er niet meer kunnen opschrijven. Juist de té grappige weet ik niet meer… Het was nog vroeg. Goed excuus? Soms betrap ik mezelf ook wel eens op van die logische verklaringen. Ik voel me dan eigenlijk even een beetje dom – oké, laat dat beetje maar gewoon weg – en lach mezelf vooral uit!

Vandaag word ik weer om 9.00 uur in Amsterdam verwacht. Ik ben benieuwd wat het treinleven deze keer voor mij in petto heeft! Enjoy your week, ladies!

Reizen jullie vaak met het openbaar vervoer? Ik ben benieuwd naar jullie treinleven!

Let’s get social!
Bloglovin’ – Instagram – Pinterest